tο μελάνι του αίματος

Σιωπηλά χείλη
και η ψυχή ερειπωμένη
περπατάει ξυπόλυτη και μονοχίτων
στους λεωφόρους της νύχτας.

Δεν έχει χέρια να αγγίξει
ούτε φωνή για αφήγηση
Στη σύντομη στιγμή ενός στεναγμού
μπορείτε να πιάσετε την ουσία της
σαν τέφρα από μια πυρκαγιά που σβήστηκε
χτυπημένη από την ουρά του ανέμου

Ζει με χαμηλή φωνή
χορεύει με τα αστέρια
με το όνειρο των ονείρων
Με το μελάνι του αίματος γράφει
μόνο για εκείνους που καταλαβαίνουν τις λέξεις
που πιάνουν τα υψηλά νοήματα
που χάνονται στην βαβούρα του όχλου.

Copyright ® Vaggelis Iliopoulos
All Rights Reserved