Σφυρηλατήσαμε τον ήλιο και την άμμο μας,
Οι ιστορίες, τα ψέματα και ο θόρυβος
Ρέουν χωρίς παύση
Μας αρπάζουν τις ψυχές μας.
Διασχίζοντας τις πόρτες της θνησιμότητας
Περνάμε στα τυφλά μυαλά μας
Για να δούμε τη ζωή μέσα από τα μάτια μας
Εξαντλημένοι από τις κραυγές της αλήθειας
Καθώς ο φόβος τυφλώνει το φως της ημέρας.
Μέσα από την ομίχλη της μνήμης
οι εικόνες προβλέψιμες.
Χωρίς νόημα ή σημασία.
Παγιδευμένοι σε ένα σώμα που επιθυμούμε για ελευθερία και εξέγερση
Αναζητάμε τη μοίρα ενώ κρύβεται πίσω από το μυαλό μας
Σε αγωνία, αιώνια
Από την ουσία άγνωστων αστεριών
μόνοι και καταδικασμένοι σε αυτόν τον περίεργο κόσμο
Σε αγωνία, αιώνια!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου